ලෙන්ගතු කමට මම බැන්දත් නුඹට සිත
ගන්නට බැ නමුඳු පෙරලෙස නුබේ අත
නුදුටුව විලස සිටියත් මම නුබේ වත
ලොවටම හොරා වැළපෙනවා මගේ හිත
දහසක් අකුරු ලීවත් මම නුබ වෙත
අකුරක්වත් නොදකි නුබේ නේත
ඔබ සැම දෙනා සැඳුවත් මගේ හිත
සබඳිනි රැගෙන එනු මැන ඒ අහිමි හිත
පෙරදින පැමින ඉල්ලුවිට මගේ හිත
දෙහිතක් නැතුව පිදුවා මම මගේ හිත
වැල්ලේ තනපු මාළීග සේ කඩා හිත
මා හැර දමා ඔහු ගත්තේ ඇගේ අත
No comments:
Post a Comment